Hesper, whom the poet called the Bringer
home of all good things. (Frederick Tennyson, 1886) |
|
Hesperus is Roelof Broekman, Amsterdam, The Netherlands.
Roelof is writer of a book of poetry (Azotum), of novels (In de Waitman, In de schaduw van de Halfgod) and non-fiction (Partycrash, Braincrash). As a composer/musician he reached the finals of the NCRV-popprijs on radio 3 under the name Portland (Starshill Dreams), created soundtracks for corporate video (e.g. de Vrije Universiteit, Overamstel uitgevers, Unicef) and composed music for the VPRO tv-series Goudzoekers. As a video-artist he created work in which he integrated words, composed music and image. The video-works appeared at art-festivals in e.g. Germany, Denmark, Greece, Portugal and Poland. His piece 1933 was part of the project 100x100=900 organized by curator Enrico Tomaselli (Casoria Modern Art museum in Naples, Italy). The program was presented at art-festivals and musea in China, India, the US, Europe and South America. |
Inspiring live music & arts attended by Hesperus...
Cosmism Stedelijk museum Amsterdam jan 2024
Anselm Kiefer Voorlinden museum Wassenaar
Nadja & Sunn O))) Paradiso Amsterdam nov 2023
De Grote Indonesië-tentoonstelling in de Nieuwe Kerk Amsterdam
Meredith Monk, Oude Kerk Amsterdam
Boijmans in het Rijksmuseum
Sara Cwynar (1985, CA). Foam Amsterdam 2023.
Mostly black & white. Ara has the eye. Foam Amsterdam 2023.
Mei 2023. Oude kaarten tentoonstelling in Allard Pierson museum alwaar de plannen te zien zijn uit de 19de eeuw om een schitterende brug over het IJ te bouwen. Tevens mooie detailkaarten uit Nederlands-Indië, waaronder van Batavia, met daarop Nederlandse straatnamen en pleinen, zoals het Waterlooplein... echter niet ver daarnaast het executieplein... Daarnaast Felix de Rooy: fraaie uitbundige tentoonstelling in het Stedelijk museum, hier een foto van een discussie in Filmmuseum Eye over het werk van Felix de Rooy. En als laatste een detail van een werk van Mondriaan in het stedelijk waar een tentoonstelling is die heet 'Modern', maar dan modern tussen 1850 en ongeveer 1920.
Wonderful cinema experiences 2022/2023/2024...
|
(Eye-museum) In 18,000 Worlds, Saodat Ismailova explores the invisible foundations of Central Asia. Moving from personal to collective memory, she connects myths from the region to its recent history and addresses its spiritual heritage for healing. In 2022, the artist and filmmaker received the Eye Art & Film Prize for her oeuvre, in which she devotes attention to the complex, layered culture of her motherland. This is her first major retrospective exhibition.
(Hesperus) Intriguing exhibition with video-art-works by Saodat Ismailova, filmmaker from Uzbekistan. I attended a reading and interview with her at the Eye museum in Amsterdam. The works remind me of Russian filmmakers Tarkovsky and Sokurov. Powerfull images loaded with mystical emotions.
|
|
(Stedelijk museum) Anne Imhof (Duitsland, 1978) krijgt dit najaar de volledige vrijheid om de 1100 vierkante meter grote kelderzaal van het Stedelijk naar haar hand te zetten. Die zal zij door middel van kunst, architectuur, licht en een speciaal voor deze gelegenheid gemaakte soundtrack omvormen tot een labyrintische totaalinstallatie. Dit is de eerste solotentoonstelling van Imhof in Nederland.
(Hesperus) Otherworldly atmosphere of a industrial labyrint surrounded by swirling noises, partly guitar feedback. At the end you will find a room with two impressive pieces of video-art. The horses seem to make a connection with the horses in the work of Russian filmmaker Tarkovsky.
|
Black Earth festival, Utrecht, 2022
Slavernij tentoonstelling Rijksmuseum 2021
(Rijksmuseum) Voor het eerst richten we onze blik op slavernij in de Nederlandse koloniale periode. Een periode van 250 jaar die een onlosmakelijk onderdeel uitmaakt van onze geschiedenis. Een periode waarin mensen tot bezit en objecten in administraties werden gemaakt. In de tentoonstelling vertellen we tien waargebeurde verhalen van mensen die hierbij betrokken waren. Tien persoonlijke verhalen over mensen die bijvoorbeeld tot slaaf waren gemaakt of slavenhouder waren. Of over mensen die zich verzetten en mensen die in slavernij naar Nederland zijn gehaald. Hoe zagen hun levens eruit? Hoe verhielden zij zich tot het systeem van slavernij? Konden zij eigen keuzes maken?
|
Sepultura, Haarlem, Patronaat, 2022
Ernest Cole
(Foam) Foam presenteert met trots een grootschalig overzicht van het werk van de Zuid-Afrikaanse fotograaf Ernest Cole. De fotograaf werd geroemd om zijn onvermoeibare verslaglegging van het leven van Zwarte Zuid-Afrikanen onder apartheid: een regime van geïnstitutionaliseerde rassenscheiding dat van 1948 tot de vroege jaren 90 van kracht was. De tentoonstelling bevat werk uit zijn archief, dat lange tijd als verloren werd beschouwd. Wonend en werkend in Zweden en de Verenigde Staten bleef Cole de levens van Zwarte mensen in beeld brengen. Maar het bestaan als staatloze man van kleur bleek ingewikkeld; een publicatie van zijn werk in de Verenigde Staten zou er nooit komen. Tegen het einde van zijn leven raakte Cole steeds meer gedesillusioneerd en woonde hij naar verluidt op straat in New York. Hij stierf op 49-jarige leeftijd aan alvleesklierkanker.
Leya Broekman (Amsterdam, 2001) selection of tattoos and some other works
Bill Brandt
(Foam) Foam presenteert The Beautiful and the Sinister, een tentoonstelling van een van de meest geprezen Britse fotografen, Bill Brandt (1904-1983). De tentoonstelling toont de relatie tussen het werk van de fotograaf en de kunst van de Europese avant-garde, in het bijzonder het surrealisme. Brandt had een blijvende fascinatie voor het vreemde. Dit kenmerkt zijn werk, van zijn vroegste foto's in de jaren dertig, gemaakt toen hij nog een amateur was, tot zijn portretten en naakten in latere jaren. De tentoonstelling in Foam laat zien hoe het sinistere (in het Duits: 'unheimlich') zich manifesteert in zowel zijn fotojournalistieke werk als zijn artistieke fotografie. In zijn werk uit de jaren dertig benadrukte Bill Brandt de sociale ongelijkheid in Engeland in die tijd. Met behulp van zijn familiecontacten slaagde hij erin om de extreme contrasten tussen arm en rijk in de Britse samenleving te visualiseren. Het meest innovatief was Brandt echter in zijn fotografische experimenten met naakten. Deze foto’s hebben een grote symbolische betekenis, veelal gerelateerd aan elementen uit de psychoanalyse en het surrealisme. Denk aan sterke lichtcontrasten en ontsnappingssymbolen zoals schilderijen, spiegels en deuren en ramen. Sterk vernieuwend was ook zijn gebruik van een groothoeklens, waarmee hij het naakt een nieuwe vorm en perspectief gaf.
Black Earth Festival, Utrecht, 2019
The great OM... at Tivoli, Utrecht
With Miki Yui at a wonderful concert she gave in an old Roman church at Het Valkhof in Nijmegen, Netherlands. Miki is a live performer of soundsculptures, delicate movements through the air. Just sit and listen to her magic world.
Vivian Maier
(Foam) Vivian Maier werd voornamelijk bekend om haar zwart-witfoto’s. In deze tentoonstelling zal een onbekender deel van haar oeuvre te zien zijn: ruim 60 kleurenfoto’s uit de periode 1956-1986. Veelal maakte Maier momentopnamen van het dagelijks leven. Het genre van de Amerikaanse straatfotografie wordt voornamelijk gedomineerd door fotografen als Robert Frank, Joel Meyerowitz en Lee Friedlander. De observerende blik van Maier als een onbekende buitenstaander en als vrouw is een belangrijke aanvulling op de canon van de fotografie.
De foto’s in Works in Color tonen het straatbeeld van Chicago, - de stad waar Maier een groot deel van haar leven woonde - mensen, objecten, billboards en winkeletalages. Haar werk in kleur is speelser en humoristisch. Vivian Maier (New York, 1926 - 2009) fotografeerde gedurende haar hele leven naast haar werkzaamheden als au-pair. Ze werd pas na haar dood ontdekt toen een doos met negatieven op een lokale veiling werd aangeboden. Maier bracht een groot deel van haar jeugd in Frankrijk door, wat haar het perspectief van buitenaf gaf op het Amerikaanse leven. De tentoonstelling volgt de succesvolle tentoonstelling Vivian Maier – Street Photographer uit 2014, waar haar zwart-wit fotografie te zien was in Foam. |
The great, great OM... at Vera, Groningen
Exhibitions diverse...
The holy YOB... at Doornroosje, Nijmegen
Zeal & Ardor at Valkhof festival Nijmegen
Andrei Tarkovsky
(Eye museum) Met beeldrijke en associatieve vertellingen als Andrej Roebljov (1966), Solaris (1971), De spiegel (1974) en, vooral, Stalker (1979), verwierf Andrej Tarkovski (1932-1986) faam als een van de belangrijkste vernieuwers van de cinematografische taal. Eye wijdt dit najaar een solotentoonstelling en een filmprogramma aan de vermaarde filmer-mysticus en zoomt in op Tarkovski’s zoektocht naar existentiële waarheid.
Buiten het keurslijf van de sociaal-realistische Sovjetcinema om ontwikkelde Tarkovski een eigenzinnig oeuvre waarin hij het leven schetst als een spirituele zoektocht naar waarheid en zelfkennis – wat Tarkovski de ‘innerlijke stem van de mens’ noemt, die alleen gehoord kan worden in het bereik van het magische en transcendentale. De regisseur zag zijn films als ‘hiëroglyfen van absolute waarheid’, als een daad van creatieve schepping die, beter dan de analytische wetenschap, in staat was existentiële betekenis te onthullen. |
Black Sabbath at Ziggo Dome, Amsterdam
Wrekmeister Harmonies in Utrecht
Nam June Paik
(Stedelijk museum) Grootste overzicht in jaren van Nam June Paik: kunstenaar, visionair en pionier. Paik zag al vroeg in wat de impact van massamedia zouden zijn. Zo introduceerde hij de term ‘elektronische snelweg’ en voorspelde daarmee al in de jaren zeventig de toekomst van communicatie in het huidige internettijdperk. Zijn werk is multidisciplinair, experimenteel, innovatief en speels en van grote invloed op de generaties na hem.
Nam June Paik werd in Seoul geboren, maar woonde en werkte ook in Japan, Duitsland en de Verenigde Staten. Zijn omzwervingen overtuigden hem ervan dat landsgrenzen en culturele verschillen irrelevant zijn in een wereld die steeds meer onderling verbonden is. Paiks kunst weerspiegelt deze globale verbondenheid en zijn fascinatie met de filosofie en tradities van zowel oosterse als westerse culturen. Zijn vernieuwende werk omvatte vele artistieke genres. Hij was pionier op het gebied van videokunst, maar richtte zich ook op performances, muziek en televisie-uitzendingen. Bovendien neemt Paik deel aan de Fluxus-beweging, een internationaal netwerk van kunstenaars, musici, performers en specialisten uit uiteenlopende disciplines. De tentoonstelling besteedt ruimschoots aandacht aan de vele samenwerkingen met onder andere componist John Cage, choreograaf Merce Cunningham, celliste Charlotte Moorman en kunstenaar Joseph Beuys. Het Stedelijk Museum had een lange relatie met Paik. Al in 1977 had de kunstenaar zijn eerste solotentoonstelling in het Stedelijk. Een jaar later werd zijn baanbrekende werk TV Buddha door het Stedelijk aangekocht, dat de basis legde voor een belangwekkende collectie time-based media. Ook neemt hij met Hommage aan Stanley Brown deel in 1984 aan de tentoonstelling The Luminous Image, een uitgebreid overzicht van hedendaagse videokunst. Het Stedelijk gaf daarmee podium aan dit nieuwe medium en verzamelde als een van de eerste musea werk van videokunstenaars waaronder dat van Paik.
Nam June Paik werd in Seoul geboren, maar woonde en werkte ook in Japan, Duitsland en de Verenigde Staten. Zijn omzwervingen overtuigden hem ervan dat landsgrenzen en culturele verschillen irrelevant zijn in een wereld die steeds meer onderling verbonden is. Paiks kunst weerspiegelt deze globale verbondenheid en zijn fascinatie met de filosofie en tradities van zowel oosterse als westerse culturen. Zijn vernieuwende werk omvatte vele artistieke genres. Hij was pionier op het gebied van videokunst, maar richtte zich ook op performances, muziek en televisie-uitzendingen. Bovendien neemt Paik deel aan de Fluxus-beweging, een internationaal netwerk van kunstenaars, musici, performers en specialisten uit uiteenlopende disciplines. De tentoonstelling besteedt ruimschoots aandacht aan de vele samenwerkingen met onder andere componist John Cage, choreograaf Merce Cunningham, celliste Charlotte Moorman en kunstenaar Joseph Beuys. Het Stedelijk Museum had een lange relatie met Paik. Al in 1977 had de kunstenaar zijn eerste solotentoonstelling in het Stedelijk. Een jaar later werd zijn baanbrekende werk TV Buddha door het Stedelijk aangekocht, dat de basis legde voor een belangwekkende collectie time-based media. Ook neemt hij met Hommage aan Stanley Brown deel in 1984 aan de tentoonstelling The Luminous Image, een uitgebreid overzicht van hedendaagse videokunst. Het Stedelijk gaf daarmee podium aan dit nieuwe medium en verzamelde als een van de eerste musea werk van videokunstenaars waaronder dat van Paik.
Boris (Japan), at De Patronaat, Haarlem
Sunn O))) at Paradiso, Amsterdam
Darsombra live at The Cave, Amsterdam... 2019
Hesperus at the Undisputed Attitude festival. Thanks Unison Theory (Italy) for the nice conversation afterwards! Pics Unison Theory, Zenit and Thank U For Smoking...
![]() ...Hesperus with the singer from Unison Theory: Luigi Valenti, a guitar builder from Italy, see his tv interview ... |
Hesperus at Azzurro Rock pub and Guggenheim, Bilbao, 2019

At Lowlands 2018 with Iggy Pop... The guy standing behind him is their roadie: I met him in an airbnb in Kopenhagen just a few weeks before this concert, he had a van with him with all the equipment of the band. We had a nice chat, nice guy. By the way: the Danish owner of the airbnb had been to Jimi Hendrix in 1969, on the wall of the living room in his white villa with swimming-pool was a large framed picture of Hendrix during that concert.
Metallica deluxe experience with best friends Chris, Robert and Bas. In 1983 Metallica was the highpoint following the NWOBHM. Back then we were all into Judas Priest, Black Sabbath, Motorhead, Iron Maiden, Accept, Tygers of Pan Tang, AC/DC, Loudness and much more... but when Kill 'em All came out it was something different, the speed, the crystal clear production and the energy!
Hesperus at St Pancras Church, London...

Hesperus private studio back in 2017 where Crepuscular Rays was born...